Arbeidsperspectief

't Is maar wat je erin stopt. Of zou je het totaal niet voor het zeggen hebben wat er ooit uitkomt. Uit je kinderen bedoel ik. Mijn oudste (9) heeft bedacht dat hij 'voor zijn werk' journalist wordt. En wel eentje die 'door heel Nederland reist.' Hetgeen voor de kleine man een afstand van hier tot Tokio is. 'Voor zijn hobby' wordt hij daarnaast toneelspeler. Vermeld dient hierbij te worden dat zijn moeder freelance journalist is, die inderdaad 'voor haar werk' onlangs helemaal naar Maastricht is afgereisd en zijn vader TV-presentator. Erg origineel is hij dus niet zou je kunnen vaststellen, maar uiteraard voel ik me zeer vereerd. De kleinste telg (5) heeft bedacht dat hij 'voor zijn baan' boekenschrijver gaat worden en 'voor zijn hobby' kunstenaar met schilderijen. Die werk/hobby-indeling heeft zijn broer bedacht en daar is geen speld tussen te krijgen. Zo kun je dus mooi doen wat je het liefste wilt in het leven, maar toch geld verdienen. Zowel zijn vader als zijn moeder verlangden al op jonge leeftijd hartstochtelijk naar het toneel, maar daar waren onze beider ouders op hun beurt wat minder verguld mee. "Daar kun je toch niet van leven," was zo'n beetje de gangbare strekking in die tijd. En dus werd zijn vader eerst journalist bij een bouwkrant om zijn vader te laten zien dat je 'van schrijven best kunt leven' en ging zijn moeder Nederlands studeren. Ook leuk. Maar diep in mijn hart was ik toch wel heel graag die geweldige actrice geworden a la Meg Ryan. Zo'n leuke naturelle girl next door, die je laat lachen en huilen tegelijk. Zoiets. En dus nam ik me altijd voor om mijn eigen kroost geen strobreed in de weg te leggen, mochten ze creatieve ambities koesteren. Bovendien verdient hun vader er inmiddels een dik belegde boterham mee. Maar ze zijn dus zelf een stuk pragmatischer aanlegd. Je hebt werk en je hebt hobby. Keep on dreaming mam...