Van wie de laatste post uit 2011 stamt. Tja. Zo gaat dat dus. Dan kun je besluiten om de blog weg te halen of je kunt je leven beteren en een stukkie schrijven over wat je bezighoudt. Bij deze.
Wereldschokkend is het niet. Maar wel leuk: nieuwe visitekaartjes. Ik zit namelijk altijd zonder. Mijn laatste visitekaartjes staan in een grote doos onder mijn bureau. Het zijn fortune-cookies met een briefje erin: "Als u Het Woordpaleis had ingehuurd, had hier wél een goeie tekst gestaan." Geinig. Maar jammer genoeg niet eindeloos houdbaar. En om een nieuw contact nou een taai gelukskoekje te geven.
Old school kartonnen kaartjes dus maar weer. Die precies gaan doen waar ze voor zijn. Contact leggen en een onuitwisbare indruk maken natuurlijk...
